Zapraszamy na rozmowę z Krystianem Maruszczakiem, fizjoterapeutą, który dołączył do sztabu pierwszej drużyny Stali Rzeszów w trakcie przerwy w rozgrywkach.

Powiedz proszę kilka słów o sobie, aby nasi kibice mogli Ciebie lepiej poznać…

Pochodzę z Sandomierza, aczkolwiek w Rzeszowie mieszkam już od 7 lat. Jestem magistrem fizjoterapii, a studia ukończyłem na Uniwersytecie Rzeszowskim. Obecnie współpracuję dodatkowo z Kołem Naukowym Medycyny Sportowej na Uniwersytecie Medycznym w Lublinie i staram się łączyć pracę naukową z praktyką. Publikuję artykuły naukowe, występuję na konferencjach naukowych i współpracuję z ortopedą i radiologiem na wspomnianym Uniwersytecie Medycznym w Lublinie.

Jakie masz doświadczenie w pracy ze sportowcami?

Przed przyjściem do Stali Rzeszów nie pracowałem w żadnym klubie, ale miałem okazję współpracować z wieloma sportowcami indywidualnie, w tym choćby z lekkoatletycznym reprezentantem Polski. Głównie więc pracowałem w prywatnym gabinecie z pojedynczymi zawodnikami, ale zdarzało się też przyjmować całe drużyny na badania, ocenę składu ciała, czy pomiarów antropometrycznych. Stal jest pierwszym klubem, w którym pracuję, a przez pierwsze pół roku pracowałem z chłopakami z Akademii, głównie z zespołem U-19, który występuje w Centralnej Lidze Juniorów.

Praca w Akademii dała na pewno Tobie wielkie doświadczenie…

Zdecydowanie tak, bo w naszej Akademii jest bardzo wielu chłopaków i nie można było narzekać na nudę (uśmiech). Bardzo wielu z nich korzystało z naszych usług, nie tylko w przypadku urazów, ale także, jeśli chodzi o prewencję.

Dodajmy, że praca z pierwszym zespołem to nie jest teraz dla Ciebie zupełna nowość…

Tak, już w poprzedniej rundzie wspomagałem fizjoterapeutów pierwszego zespołu, przychodząc raz w tygodniu, a pojawiłem się także na obozie w Woli Chorzelowskiej, więc to wejście do drużyny odbyło się bardzo naturalnie. Już wcześniej poznałem więc potrzeby piłkarzy pierwszego zespołu.

Sam grałeś w piłkę nożną?

Jako dzieciak zacząłem treningi w Wiśle Sandomierz i przechodziłem kolejne szczeble. Na sześć lat trafiłem do Szkoły Mistrzostwa Sportowego w Ostrowcu Świętokrzyskim, gdzie miałem przyjemność pracować m.in. z Rafałem Lasockim, a więc obecnie trenerem reprezentacji Polski do lat 15. Można powiedzieć, że to on wykształcił we mnie taki charakter pracy w sporcie. W piłce seniorskiej grałem w 4-ligowej Wiśle Sandomierz, a byłem też w kadrze drużyny, kiedy ten klub grał w 3 lidze.

Dlaczego skończyłeś grać w piłkę?

Odpowiedź jest najprostsza z możliwych – bo doznałem kontuzji. Uważam, że wtedy liczba jednostek treningowych w stosunku do regeneracji była nadmierna, co powodowało duże przeciążenia i jestem po czterech operacjach.

To właśnie patrząc na własny przykład zdecydowałeś, że chcesz być fizjoterapeutą?

Można powiedzieć, że tak. Zacząłem studiować wychowanie fizyczne, co nie do końca mi się jednak podobało i poszedłem w trochę innym kierunku. Myślałem o medycynie i fizjoterapii, ale postawiłem na to drugie. Już na pierwszym roku wiedziałem, że praca w sporcie, w ortopedii, to będzie to, czym chcę się zajmować.

Jak się pracuje teraz z pierwszą drużyną Stali Rzeszów?

Jeśli mam porównać pracę z pierwszym zespołem, a w Akademii, to w tym pierwszym przypadku jest zdecydowanie więcej pracy manualnej, a więc na stole, no i oczywiście w pierwszym zespole można więcej czasu poświęcić jednej osobie. Poznać piłkarza, sprawdzić jakie ma deficyty i pracować z nim indywidualnie. W Akademii natomiast praca dużym stopniu opierała się na ćwiczeniach, ze względu na to, żeby tych młodych chłopaków kształtować.