Czas biegnie nieubłaganie. Doczekaliśmy się wielkiej, historycznej chwili. Nasz klub już w środę, tj. 17 września 1975 roku, po raz pierwszy wystąpi w oficjalnych rozgrywkach europejskich, jakimi są rozgrywki o Puchar PZP.

W dniu 14 września ekipa Stali o godzinie 9 rano odlatuje do Oslo przez Kopenhagę. Nastroje w drużynie są dobre, mimo nieudanego występu w sobotę. Zawodnicy nie znają przeciwnika, ale sądzi się na ogół, że stać nasz zespół na choćby połowiczny sukces.

Stal jako absolutny debiutant na tzw. „szerszych wodach” ma poważne zadanie do spełnienia. Chodzi nie tylko o imię klubu. Nie możemy poderwać autorytetu polskiemu piłkarstwu. Odnoszone przez polskie piłkarstwo sukcesy w postaci złotego medalu olimpijskiego, trzeciego miejsca na mistrzostwach świata w 1974 roku czy ostatniego pogromu Holandii 4:1 zobowiązują. Stal zrobi wszystko, by nie zawieść.

Osobiście, mimo wszystko, obawiam się o nasz zespół. Wprawdzie Skeid to tez nie jakaś potęga, ale i my nie reprezentujemy wielkiego futbolu. Dobrze będzie, jeżeli piłkarze Stali zagrają ambitnie, w co musimy wierzyć, i bez tremy, o którą z kolei nie trudno.

Występ naszych piłkarzy w rozgrywkach Pucharu Zdobywców Pucharów przejdzie do historii klubu i już teraz stanowi nagrodę dla zawodników Stali, którzy ambitnie walczyli o Puchar Polski. Dlatego też aż 16 piłkarzy udaje się do Norwegii. Zasłużyli na to.