To był ciężki tydzień. I nie piszę tutaj o rywalizacji sportowej. Ta zawsze schodzi na dalszy plan, kiedy do naszej codzienności wkrada się żywioł. A taki w poniedziałek i sobotę nawiedził podkarpacie. Wyglądało to przerażająco. Zarówno na żywo jak i w przekazie medialnym. Muszę napisać, że jestem zbudowany postawą społeczności Stali Rzeszów, która bez rozgłosu zaangażowała się w pomoc mieszkańcom. W nocy z poniedziałku na wtorek po godzinie 2 z Hetmańskiej na zalane tereny pojechał bus. Chłopaki pomagali układać worki z piaskiem. Ogromny szacunek dla Was. Młode pokolenie ma się na kim wzorować i oby jak najwięcej takich pozytywnych wzorców o których warto pisać!

Nie ma co ukrywać, że każdemu siedzi w głowie mecz ze Zniczem Pruszków. Na trybuny wreszcie powrócili kibice. Czuć było prawdziwy piłkarski klimat. Od pierwszych minut nasza gra mogła się podobać, ale ostatecznie po końcowym gwizdku sędziego nie dopisaliśmy sobie nawet punktu. Takie spotkania bolą podwójnie. Jednak jak śpiewała nieoceniona, fenomenalna Anna Jantar. Nic nie może przecież wiecznie trwać. Ta zła passa w końcu się skończy!

Jeśli miałbym wskazać pozytywy, to przede wszystkim podejście samych zawodników. Rozmawiałem w ostatnich dniach chociażby z Marcelem Kotwicą i Łukaszem Górą. Musicie mi uwierzyć. Widać w nich ogromny zapał. Ani przez moment nie da się dostrzec jakiegokolwiek załamania. Są zdeterminowani, aby w końcu ta kapela odpaliła! I zobaczycie. Odpali. W Wejherowie.

A z Wejherowa rzut beretem nad polskie morze. Kto wie, może któryś z naszych wychowanków będzie akurat wypoczywał w pobliżu i zobaczy mecz naszej Stali na żywo? Tego życzę każdemu uczniowi! I przede wszystkim spokojnych wakacji. W zdrowiu i formie. Obyście od 1 września mogli swobodnie powrócić do szkolnych ławek!